Rozdział 6

- Gotowa? - trzymając kurczowo Daniela za rękę, wahałam się czy wejść na halę pełną napalonych nastolatek.
- Yhym - mruknęłam niepewnie, po czym ruszyłam w stronę wejścia. Podając nasze bilety ochroniarzowi obawiałam się już krzyków i pisków dziewczyn. Tęgi mężczyzna wskazał nam nasze miejsca. Dziękując z uśmiechem, poszliśmy na nasze miejsca.

- I jak ci się podoba - zapytał Dan w połowie koncertu stając za mną i łapiąc mnie za dłonie, położył on mi je na brzuchu.
- Nie jest aż tak źle - odpowiedziałam zgodnie z prawdą i posłałam mu delikatny uśmiech.
- To się cieszę - szepnął i pocałował mnie w głowę. Ze śmiechem skierowałam swój wzrok na scenę, gdzie akurat mówił jakiś koleś w lokach. Z krzyków fanek wywnioskowałam, że Harry. Posyłając delikatny uśmiech, słuchałam dźwięków gitary, które powoli zaczęły rozbrzmiewać z głośników. Zamykając oczy, zaczęłam wsłuchiwać się w tekst piosenki.

Liam:

Said I’d never leave her cause her hands fit like my T-shirt,

Tongue tied over three words, cursed.

Running over thoughts that make my feet hurt,

Bodies intertwined with her lips

Do mojej głowy zaczęły napływać wspomnienia. te dobre jak i te złe. Wspomnienia szczęśliwe z dzieciństwa i te gorsze. Jak śmierć najbliższych. Niedoszła próba skoku z mostu.

Niall:

Now she’s feeling so low since she went solo

Hole in the middle of my heart like a polo

And it’s no joke to me 

So can we do it all over again?

Pierwsze spotkanie z Danielem. Powrót nadziei na lepsze dni. Pragnienie realizacji.

All:

If you’re pretending from the start like this, 

With a tight grip, then my kiss

Can mend your broken heart

I might miss everything you said to me

And I can lend you broken parts

That might fit like this

And I will give you all my heart 

So we can start it all over again

Pierwsza kłótnia z Danielem. Pierwsze łzy spowodowane tym, że uświadamiając sobie, że go kocham to tak go zraniłam odrzuceniem.

Harry:

Can we take the same road two days in the same clothes

And I know just what she’ll say if I can make all this pain go

Can we stop this for a minute?

You know, I can tell that your heart isn’t in it or with it

Louis:

Tell me with your mind, body and spirit

I can make your tears fall down like the showers that are British

Whether we’re together or apart

We can both remove the masks and admit we regret it from the start

Przeprowadzka do Nowego Jorku i nadzieja, na lepsze dni. Na lepszy i udany związek.

All:

If you’re pretending from the start like this,

With a tight grip, then my kiss

Can mend your broken heart

I might miss everything you said to me

And I can lend you broken parts

That might fit like this

And I will give you all my heart

So we can start it all over again?

Wspomnienie oświadczyn i mięciutkiego futerka Nialla. Nowe jutro....Nowy świat.

Zayn:

You’ll never know how to make it on your own

And you’ll never show weakness for letting go

I guess you’re still hurt if this is over

But do you really want to be alone?

Liam:

If you’re pretending from the start like this,

With a tight grip, then my kiss

Can mend your broken heart

I might miss everything you said to me

All:

And I can lend you broken parts

That might fit like this

And I will give you all my heart

So we can start it all over again?

If you’re pretending from the start like this,

With a tight grip, then my kiss

Can mend your broken heart

I might miss everything you said to me

And I can lend you broken parts

That might fit like this

And I will give you all my heart

So we can start it all over again?

Na ponowne wspomnienie rodziców i brata. Ich uśmiechów. Ostatniego przytulenia. Ostatni całus w czoło. Ostatnie: Kocham cię, wypowiedziane w moją stronę. Samotna łza spłynęła po policzku.

- Kocham cię - usłyszałam nad uchem cichy szept, który ścisnął moje serce dumą, nadzieją i miłością.

- Dziękujemy za udany koncert - krzyknął Blondyn i zniknął ze sceny.

- To teraz za kulisy - powiedział z uśmiechem Daniel łapiąc mnie za dłoń.

- W końcu poznam twojego sławnego przyjaciela - zaśmiałam się i ruszyliśmy w stronę kulis. 

Rozdział 5

04.01.2013 Nowy Jork

Oczami Mabel

- Skarbie wstawaj - szepnęłam cicho lubemu do ucha, głaszcząc do delikatnie po torsie.

- Mhmmm - mruknął tylko i przekręcił się na brzuch.

- No wstań prooooszę - szepnęłam całując go w kark.

- Już, już - szepnął i przytulając się do poduszki, zamruczał cicho.

- To śpij sobie dalej - fuknęłam i obrażona zeszłam z łóżka. Przelotnie spojrzałam jeszcze na jego sylwetkę zagrzebaną w kołdrę, po czym wyszłam z pokoju. Kierując się do kuchni, zaciskałam z wściekłości pięści.

- I bądź tu romantycznym - prychnęłam pod nosem, po czym nasypując trochę karmy Niallowi do miski, siadłam na blacie kuchennym i myśląc nad tym co zrobić na śniadanie zaczęłam machać nogami.

04.01.2013 Nowy Jork

Oczami Zayna

- Zayn wstawaj spóźnimy się - nie do końca rozumiejąc znaczenia właśnie wypowiedzianych przez Perrie słów, przekręciłem się na brzuch i zakryłem głowę poduszką - Wstawaj - krzyknęła wkurzona.

- Już, już  - mruknąłem ponownie zamykając oczy.

- Zayn, ja nie żartuję za godzinę zaczynają się próby na wasz cholerny koncert, a za 3 godziny sam koncert się zaczyna.

- Jaki ci znowu koncert? - zapytałem podnosząc się do pozycji siedzącej i zasłaniając sobie oczy spojrzałem na sylwetkę ostro wkurzonej dziewczyny.

- Wasz popierdolony koncert - krzyknęła - Ale ty jak zawsze musisz spać i mieć wszystko w dupie.

- Okres ci się zbliża czy co? - zapytałem stawiając stopy na zimnej posadzce i delikatnie przeciągając się.

- Goń się - krzyknęła i rzuciła we mnie telefonem - A na próbę jedź sobie sam - powiedziała po czym wyszła trzaskając drzwiami.

- Kobiety chyba nikt za nimi nie nadąża - burknąłem i poszedłem do łazienki.

Oczami Mabel

- Skarbie gniewasz się jeszcze? - usłyszałam cichutki szept, przy prawy uchu który przeszkodził mi w czytaniu książki.

- Być możliwe - powiedziałam i udając powagę zagłębiłam się w lekturze.

- A mogę liczyć na ułaskawienie? - zapytał słodko.

- Być możliwe - odpowiedziałam nie podnosząc wzroku, wiedząc, że to skończyło by się wybaczeniem mu od razu.

- A spojrzysz na mnie?

- Być możliwe - powiedziałam powstrzymując śmiech i z zawziętością wpatrując się w książkę.

- No proszę - zaskomlał cichutko.

- Ale po co - zapytałam kręcąc głową i podnosząc wzrok do góry, od razu wybuchając śmiechem.

- To jak wybaczysz mi? - zapytał niewinnie patrząc na mnie smutno.

- Chodź tu wariacie - szepnęłam i przyciągnęłam go do siebie, po czym delikatnie pocałowałam - Ale serio przebranie za kotka, połączonego z właśnie kim?

- Z One Direction, nie widzisz tych zajefajnych trampek i bransoletek - zaśmiał się pokazując poszczególne rzeczy.

- Wariat - powiedziałam ze śmiechem - Ale za to mój wariat.

Oczami Zayna

- Zayn gdzie Perrie? - zapytał mnie Niall, siadając obok mnie na scenie.

- A ja wiem, obraziła się - powiedziałem obojętnie wzruszając ramionami.

- Znowu?

- Nie moja wina - pokręciłem głową - Po prostu teraz między nami jest dziwnie - powiedziałem smutno, na co przyjaciel przytulił mnie do siebie.

- Pamiętaj, że na mnie zawsze możesz liczyć.

- Dzięki Niall - powiedziałem, po czym odsunąłem się trochę - To co idziemy na próbę.

- No idziemy - westchnął z uśmiechem.

Oczami Mabel

- Skarbie pospiesz się koncert zaczyna się za godzinę, a zanim tam dojedziemy.

- No już idę - krzyknęłam po czym ze śmiechem spojrzałam w lustro - Sorki kotek, ale muszę sobie zażartować z ciebie - powiedziałam cicho i śmiejąc się pod nosem, spojrzałam na sukienkę na wieszaku, po czym wyszłam z łazienki. - I jak podoba ci się? - zapytałam się Dana ledwo powstrzymując śmiech i okręcając się dookoła, aby dokładnie mógł się przyjrzeć mojej stylizacji.

- Wyglądasz - zawahał się chwilowo - Ciekawie, skąd wzięłaś ciuchy.

- Pożyczyłam od sąsiadki - zaśmiałam się. - Ale nie bój się idę się przebrać.

- Nie musisz - powiedział unikając mojego wzroku.

- Oj kochanie kłamać to ty nie umiesz - powiedziałam i szybko wbiegłam na górę. W locie pozbywając się poszczególnych części garderoby co ułatwiło mi zadanie, przebrałam się i jak najszybciej potrafiłam zbiegłam na dół.

- Wyglądasz zjawiskowo - powiedział uśmiechnięty Daniel i całując mnie przelotnie w usta złapał za rękę po czym wyszliśmy z domu, kierując się w stronę auta, którym pojedziemy na koncert chłopaków z One Direction. Już się nie mogę doczekać.....Czujcie ten sarkazm??